Οι καταγγελίες που συνόδευσαν τις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας περί εικονικών εγγραφών μελών και οργανωμένων μεθοδεύσεων αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος δεν έχουν κοπάσει.

Αντιθέτως, συνεχίζουν να τροφοδοτούν έντονη αναστάτωση στην οργανωμένη κομματική βάση της γαλάζιας παράταξης, καθώς παραμένουν χωρίς ουσιαστική απάντηση.

Μέλη και στελέχη του κόμματος θέτουν πλέον ανοιχτά το ερώτημα αν όσοι φέρονται να εμπλέκονται σε αυτές τις πρακτικές - ορισμένοι από τους οποίες δυστυχώς έχουν σχέση και με την τοπική αυτοδιοίκηση - θα λογοδοτήσουν έστω στα αρμόδια κομματικά όργανα ή αν θα εξακολουθήσουν να απολαμβάνουν καθεστώς άτυπης ασυλίας.

Ιδίως όταν μέρος των καταγγελλόμενων ενεργειών δεν περιορίζεται σε εσωκομματικές παρατυπίες, αλλά δύναται να εμπίπτει σε διατάξεις του κοινού ποινικού δικαίου, όπως η ψευδής δήλωση, η πλαστογραφία ή και η απάτη, ανάλογα με τον τρόπο και την έκταση της μεθόδευσης.

Παρά τη σοβαρότητα των καταγγελιών, μέχρι σήμερα –τουλάχιστον σε επίσημο επίπεδο– η κεντρική διοίκηση της ΝΔ δεν έχει ανακοινώσει την έναρξη πειθαρχικών διαδικασιών ούτε έχει δώσει σαφή εντολή για εσωτερικό έλεγχο.

Η απουσία κάθε θεσμικής αντίδρασης εντείνει την αίσθηση συγκάλυψης και δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για την εφαρμογή στην πράξη αρχών που το ίδιο το κόμμα επικαλείται, όπως η διαφάνεια, η λογοδοσία και η χρηστή διοίκηση.

Η εικόνα αυτή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα όταν εντάσσεται στο ευρύτερο πολιτικό και θεσμικό περιβάλλον, με υποθέσεις όπως εκείνη του ΟΠΕΚΕΠΕ να υπενθυμίζουν ότι η αδράνεια της διοίκησης συχνά οδηγεί σε αναγκαστική παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Ελληνικής ή, όπως έχει αποδειχθεί, και ευρωπαϊκής.

Διότι όταν οι εσωτερικοί μηχανισμοί ελέγχου αποτυγχάνουν ή σιωπούν, το κενό καλύπτεται από τις εισαγγελικές και δικαστικές αρχές.

Στο κρίσιμο ερώτημα, λοιπόν, η απάντηση παραμένει θολή: έχουν κινηθεί διαδικασίες ελέγχου για όσους συνέβαλαν στη δημιουργία αρνητικής εικόνας για τη ΝΔ στις εσωκομματικές εκλογές;

Θα υπάρξουν πειθαρχικές ή άλλες συνέπειες για πρακτικές που πλήττουν το κύρος ενός κόμματος εξουσίας και ενδέχεται να παραβιάζουν όχι μόνο το καταστατικό του, αλλά και τον νόμο;

Ή μήπως τα πάντα θα καλυφθούν κάτω από ένα παχύ κομματικό χαλί, διαιωνίζοντας παθογένειες που δεν συνάδουν ούτε με τη λειτουργία ενός δημοκρατικού κόμματος ούτε με τις επιταγές του κράτους δικαίου;